Gefunden 147 Ergebnisse für: finem/page/10/page/2/page/7/page/13/page/3
quam Dominus Deus tuus semper invisit, et oculi illius in ea sunt a principio anni usque ad finem ejus. (Liber Deuteronomii 11, 12)
cunctarum in circuitu gentium, quæ juxta vel procul sunt, ab initio usque ad finem terræ, (Liber Deuteronomii 13, 7)
Cumque siluerint duces exercitus, et finem loquendi fecerint, unusquisque suos ad bellandum cuneos præparabit. (Liber Deuteronomii 20, 9)
Locutus est ergo Moyses, audiente universo cœtu Israël, verba carminis hujus, et ad finem usque complevit. (Liber Deuteronomii 31, 30)
latentibus apud se insidiis, et in cubiculo finem rei expectantibus: clamavitque ad eum: Philisthiim super te, Samson. Qui rupit vincula, quomodo si rumpat quis filum de stuppæ tortum putamine, cum odorem ignis acceperit: et non est cognitum in quo esset fortitudo ejus. (Liber Iudicum 16, 9)
video enim quia iniquitas ejus finem dabit ei. (Liber Thobis 14, 13)
Sicut servus desiderat umbram, et sicut mercenarius præstolatur finem operis sui, (Liber Iob 7, 2)
Adducit consiliarios in stultum finem, et judices in stuporem. (Liber Iob 12, 17)
Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est, si loquaris? (Liber Iob 16, 3)
Usque ad quem finem verba jactabitis? intelligite prius, et sic loquamur. (Liber Iob 18, 2)
Tempus posuit tenebris, et universorum finem ipse considerat: lapidem quoque caliginis et umbram mortis. (Liber Iob 28, 3)
Pater mi, probetur Job usque ad finem: ne desinas ab homine iniquitatis: (Liber Iob 34, 36)