Katolinen Raamattu
 

Księga Psalmów, 129

1. Pieśń stopni. Bardzo mnie gnębili od mojej młodości - niech powie Izrael -

2. bardzo mnie gnębili od mojej młodości, lecz nie zdołali mnie przemóc.

3. Poorali mój grzbiet oracze, wyżłobili długie bruzdy.

4. Sprawiedliwy zaś Pan pozrywał więzy występnych.

5. Niech się zawstydzą i odstąpią wszyscy, co nienawidzą Syjonu.

6. Niech się staną jak trawa na dachu, która usycha, zanim ją wyplenią.

7. Nie napełni nią kosiarz swej ręki ani ten, co zbiera snopy - swojego zanadrza.

8. Nie powiedzą także przechodnie: Błogosławieńtwo Pańskie nad wami! Błogosławimy wam w imię Pana!

Aiheeseen liittyvät säkeet Księga Psalmów, 129:

Psalm 129 to psalm błagania przez wyzwolenie z cierpienia. W nim psalmista wzywa Boga do sprawiedliwości i wyzwolenia z rąk swoich wrogów. Wersety związane z tematami omówionymi w tym psalmie to:

Izajasza 54:17: „Żadna broń podnieciła się przeciwko tobie, będzie się dobrze prosperować; i każdy język, aby powstać przeciwko tobie w sądzie, zostaniesz potępiony; to jest dziedzictwo sług Pana i jego sprawiedliwość, która pochodzi ode mnie, mówi, mówi mi Pan. " Werset ten mówi o ochronie, którą Bóg przyznaje swoim sługom i Jego sprawiedliwości, która jest podstawą płaczu psalmisty przez wyzwolenie.

Psalm 34:19: „Istnieje wiele dolegliwości sprawiedliwych, ale Pan dostarcza go ze wszystkich”. Ten werset pokazuje, że chociaż sprawiedliwi przechodzą wiele dolegliwości, Bóg dostarcza je od wszystkich.

Rzymian 8:37: „Ale we wszystkich tych rzeczach jesteśmy czymś więcej niż zwycięzcami, dla tego, który nas kochał”. Ten werset pokazuje, że dzięki miłości Boga jesteśmy czymś więcej niż zwycięzcami we wszystkich naszych zmaganiach.

Psalm 124:8: „Nasza pomoc jest w imieniu Pana, który stworzył niebo i ziemię”. Ten werset pokazuje, że psalmista ufa Panu jako Jego pomoc i obrońca.

Psalm 86:7: „W dniu mojej udręki płaczę do ciebie, bo będziesz mi odpowiedzieć”. Ten werset pokazuje zaufanie psalmisty, że Bóg go usłyszy i odpowie w dniu jego udręki.





“Não se desencoraje, pois, se na alma existe o contínuo esforço de melhorar, no final o Senhor a premia fazendo nela florir, de repente, todas as virtudes como num jardim florido.” São Padre Pio de Pietrelcina