1 Ale Bóg, pamiętając o Noem, o wszystkich istotach żywych i o wszystkich zwierzętach, które z nim były w arce, sprawił, że powiał wiatr nad całą ziemią i wody zaczęły opadać.
2 Zamknęły się bowiem zbiorniki Wielkiej Otchłani tak, że deszcz przestał padać z nieba.
3 Wody ustępowały z ziemi powoli, lecz nieustannie, i po upływie stu pięćdziesięciu dni się obniżyły.
4 Miesiąca siódmego, siedemnastego dnia miesiąca arka osiadła na górach Ararat.
5 Woda wciąż opadała aż do miesiąca dziesiątego. W pierwszym dniu miesiąca dziesiątego ukazały się szczyty gór.
6 A po czterdziestu dniach Noe, otworzywszy okno arki, które przedtem uczynił,
7 wypuścił kruka; ale ten wylatywał i zaraz wracał, dopóki nie wyschła woda na ziemi.
8 Potem wypuścił z arki gołębicę, aby się przekonać, czy ustąpiły wody z powierzchni ziemi.
9 Gołębica, nie znalazłszy miejsca, gdzie by mogła usiąść, wróciła do arki, bo jeszcze była woda na całej powierzchni ziemi; Noe, wyciągnąwszy rękę, schwytał ją i zabrał do arki.
10 Przeczekawszy zaś jeszcze siedem dni, znów wypuścił z arki gołębicę
11 i ta wróciła do niego pod wieczór, niosąc w dziobie świeży listek z drzewa oliwnego. Poznał więc Noe, że woda na ziemi opadła.
12 I czekał jeszcze siedem dni, po czym wypuścił znów gołębicę, ale ona już nie powróciła do niego.
13 W sześćset pierwszym roku, w miesiącu pierwszym, w pierwszym dniu miesiąca wody wyschły na ziemi, i Noe, zdjąwszy dach arki, zobaczył, że powierzchnia ziemi jest już prawie sucha.
14 A kiedy w miesiącu drugim, w dniu dwudziestym siódmym ziemia wyschła,
15 Bóg przemówił do Noego tymi słowami:
16 Wyjdź z arki wraz z żoną, synami i z żonami twych synów.
17 Wyprowadź też z sobą wszystkie istoty żywe: z ptactwa, bydła i zwierząt pełzających po ziemi; niechaj rozejdą się po ziemi, niech będą płodne i niech się rozmnażają.
18 Noe wyszedł więc z arki wraz z synami, żoną i z żonami swych synów.
19 Wyszły też z arki wszelkie zwierzęta: różne gatunki zwierząt pełzających po ziemi i ptactwa, wszystko, co się porusza na ziemi.
20 Noe zbudował ołtarz dla Pana i wziąwszy ze wszystkich zwierząt czystych i z ptaków czystych złożył je w ofierze całopalnej na tym ołtarzu.
21 Gdy Pan poczuł miłą woń, rzekł do siebie: Nie będę już więcej złorzeczył ziemi ze względu na ludzi, bo usposobienie człowieka jest złe już od młodości. Przeto już nigdy nie zgładzę wszystkiego, co żyje, jak to uczyniłem.
22 Będą zatem istniały, jak długo trwać będzie ziemia: siew i żniwo, mróz i upał, lato i zima, dzień i noc.
Versículos relacionados com Księga Rodzaju, 8:
Rozdział 8 Genesis dotyczy końca powodzi i odejściu Noego i jego rodziny z arki. Jest opisywany jako wody stopniowo opuszczane, a wreszcie arka spoczywała na Mount Ararate. Noah wysłał wrona i gołębia, aby zweryfikować istnienie suchej ziemi. Kiedy gołąb wrócił z arkuszem oliwek, Noah wiedział, że wody wyschły. Pod koniec rozdziału Noah buduje ołtarz i składa ofiary Bogu.
Psalm 29:10 - „Pan osiedlił się w stosunku do powodzi; Pan pozostaje suwerenny na zawsze”. Ten werset podkreśla suwerenność Boga, pokazując, że jest on odpowiedzialny za powódź i kontroluje wszelkie stworzenie.
Izajasza 54:9 - „Dla mnie to będzie tak, jak w czasach Noego: przysięgałem, że Wody Noego nie zakryją już ziemi; więc przysięgam, że już nie będę się przeciwko wam, ani nie zgadzam się z tobą”. Ten werset odnosi się do obietnicy Boga, że nie zniszczy ponownie ziemi powodzią, podobnie jak w czasach Noego.
Hebrajczyków 11:7 - „Przez wiarę Noah, gdy ostrzegł o rzeczach, które jeszcze nie były widziane, poruszone przez święty strach, zbudował arkę, aby ocalić swoją rodzinę. Przez wiarę potępił świat i został spadkobiercą sprawiedliwości, która jest zgodnie z wiarą. " Ten werset podkreśla wiarę Noego w Boga i jego posłuszeństwo do budowy arki, która uratowała go i jego rodzinę przed powodzią.
Mateusza 24:37-39- „Jak to było w czasach Noego, więc będzie to przy nadejściu Syna Człowieczego. Bo w dni przed powodzią ludzie żyli jedząc i pijąc, małżeństwem i oddawanie się i oddawanie się Małżeństwo, aż do dnia, w którym Noah wszedł do arki; i nic nie zdawali sobie sprawy, dopóki powódź nie przyszła i nie zabrała ich do wszystkich. Tak więc będzie na nadejściu Syna Człowieczego ”. Werset ten porównuje dni Noego a tym, co stanie się przed powrotem Jezusa Chrystusa, pokazując znaczenie czujności i przygotowania duchowego.
1 Piotra 3:20-21 - „... że w innym czasie byli zbuntowani, kiedy cierpliwość Boga spodziewała się w czasach Noego, przygotowując arkę; w której niewiele, a mianowicie osiem dusz, zostało zbawionych przez wodę, która teraz, teraz, teraz, teraz, teraz, Przez odpowiednią postać chrzest cię ratuje, nie będąc usuwaniem brudu z ciała, ale odpowiedź dobrego sumienia na Boga poprzez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa ”. Ten werset zawiera związek między zbawieniem Noego poprzez powódź a zbawieniem chrześcijan poprzez chrzest, podkreślając znaczenie dobrego sumienia i wiary w Jezusa Chrystusa.
Chapitres: